c u r r e n t s h o w Galerie van Gelder

ANNA & BERND J. BLUME
NICOLAS CHARDON
JAN DIBBETS
ANDY HOLDEN
SOL LEWITT
HREINN FRIDFINNSSON
W.J.M. KOK
JAAP KRONEMAN
LILY VAN DER STOKKER
HELGI THORSSON / MORGAN BETZ
MARIJKE VAN WARMERDAM

Persbericht

In de jaren zestig domineerde Conceptuele kunst als representant van de avant-garde in de kunstwereld. In 1966 schreef Susan Sontag een essay 'Against interpretation', waarin zij bij critici pleitte voor een meer zintuiglijke benadering van de kunst, opdat het niet "geplukt" werd door te vóóronderstellen dat inhoudelijke elementen in het kunstwerk te vinden zijn, die eerst gevonden moeten worden voordat een criticus het werk kan verdedigen of aanvallen en ervaren: "Real art has the capacity to make us nervous. By reducing the work of art to its content and then interpreting that, one tames the work of art. Interpretation makes art manageable, comformable." De functie van kritiek is te laten zien hoe het kunstwerk is in plaats van wat het kunstwerk betekent.

De tentoonstelling 'Abstract, almost abstract - part 1' geeft de bezoeker de gelegenheid zowel zintuiglijk als cerebraal verbanden tussen de werken te leggen. Het thema abstractie is als uitgangspunt genomen, maar tegelijkertijd bevat elk werk een verwijzing naar een afgebeelde of concrete werkelijkheid. Daarmee is zowel sprake van abstract werk als ook van conceptueel, figuratief en linguïstisch werk. De bezoeker wordt uitgenodigd een blik-in-spagaat te ontwikkelen, terwijl deze door de tentoonstelling loopt.

Jan Dibbets heeft in 1969 vriend en collega Seth Siegelaub een prentbriefkaart laten rond sturen met daarop de afbeelding van een gevel van een typisch Amsterdams huis. Het balkon is zwart aangekruist. Apart rechts op de kaart is de kunstenaar afgebeeld met de duim omhoog. Op de achterzijde van de kaart staat vermeld: ON MAY 9 (FRIDAY) AND MAY 30 (FRIDAY) 1969 AT 3:00 GREENWICH MEAN TIME (9:00 EST) JAN DIBBETS WILL MAKE THE GESTURE INDICATED ON THE OVERSIDE AT THE PLACE MARKED X IN AMSTERDAM, HOLLAND". Het zwarte kruis bij het balkon op de kaart is allereerst een abstract geometische kruisvorm, maar ook een praktische aanwijzing waar de performance zal worden uitgevoerd.

'Tree' (2008) van Marijke van Warmerdam bestaat uit een serie foto's waarop een boom in water gereflecteerd wordt. Door het letterlijk omdraaien van het beeld is de foto enigszins vervreemd van de oorspronkelijke werkelijkheid. Anderzijds creëert de foto op spiegel een échte reflectie van de kijker, maar dan als foto in een galerieruimte en niet in de natuur. Doordat elke foto uit de 'Tree'-serie ondersteboven is opgehangen is er sprake van een lichte vorm van abstractie en tegelijkertijd staat de boom als reflectie rechtop en voldoet daarmee aan de code van wat een boom is.

'Toeval 50% - gestructureerd 40%' (1989) van Lily van der Stokker, is een klein abstract geometrisch schilderij over toeval en een cerebrale beslissing. De kunstenaar lijkt min of meer gedachtenloos met een pen over het canvas te zijn gegaan. Halverwege besloot zij strakke vertikale lijnen op gelijke afstand te trekken, waarmee haar werkplan om iets 'toevalligs' te maken losgelaten werd en zij overging op een gestructureerd plan. Met als resultaat dat de abstracte afbeelding van lijnen ook iets laat zien van haar beslissing afstand te doen van haar oorspronkelijke opzet een toevalswerk te maken.

In een serie korte films (2009) van W.J.M. Kok draaien klokken en wekkers om hun as. De films zijn door vrienden en collega's gemaakt met zijn verzoek de secondewijzer tijdens het filmen een tiental seconden continu links horzontaal of bijvoorbeeld naar boven gericht te houden. Door de camera tijdens het filmen in tegengestelde richting te draaien blijft de secondewijzer op dezelfde plek op het beeldscherm staan. W.J.M. Kok geeft er de voorkeur aan om keuzen voort te laten vloeien uit processen en ideeën, opdat persoonlijke en dus discutabele keuzen zoveel mogelijk uitgeschakeld worden. Iets wat op zich natuurlijk een keuze is. In zijn unieke films met klokken, vallend in de categorie 'open serie', werden camerabewegingen, daglicht/kunstmatig licht, accuratesse geheel aan de uitvoerder overgelaten. Er is gebruik gemaakt van geabstraheerde tijd, die als vorm is aangewend.

In de tentoonstelling 'Abstract, almost abstract - part 1' is vooral de actie van vergelijken en kijken door de spagaatbril van abstract-concept, abstract-concreet, abstract-figuratief, abstract-temporeel en abstract-taal die het kunstwerk laat voor wat het is.

Press release

Marijke van Warmerdam
'Tree 1', 2008
149,5 x 99 cm
screen print on plastic mirror, di-bond

'Tree' is a series of photos showing images of a tree reflected in water. The way one may expierence these works, is a bit astray from reality due to the fact that the photo is literally twisted. On the other hand the photo printed on a mirror is creating a real reflection of the viewer, although in space and not in nature. As a result of showing the photo upside down the tree is standing upright. Therefore completely complying with the codes of a tree.

Lily van der Stokker
'Toeval 50% - gestructureerd 40%', 1989
25 x 37 cm
paint on canvas

'Toeval 50% - gestructureerd 40%', is a painting about chance and cerebral decisions. The artist moved bluntly a pencil thoughtless over a canvas and half way decided to make a structure of vertical lines. It is unclear whether the decision to work with chance on the left side of the small painting has been consciously decided in the first place. The happy go-up arrows suggest an all over structure and positivism in the end. One may wonder about the left over of the 10%.

W.J.M. Kok
19 Seconds up (Performed by Jasper Coppes), 2009, DVD, unicum
57 Seconds to the right (Performed by Lily van der Stokker), 2009, DVD, unicum
18 Seconds to the left (Performed by Karin Hasselberg),DVD, 2009, unicum
48 Seconds to the left (Performed by Frank Mandersloot), 2009, DVD, unicum

A series of short video films with clocks turning around their axis has been performed by friends and colleagues of the artist who prefers to stay away from so-called artistic choices as far as possible. Movements of the camera, daylight/artificial light, accuracy, everything is left to the performer who used the film camera. Some parameters like holding contineously the second hand of the chosen clock to the left or up and a maximum take of 60 seconds are given by the artist.

Hreinn Fridfinnsson
Geen titel, 1991
each 22 x 20 cm, 6 parts
hand printed colour photos, wooden panels

Here abstract forms create a sense of endlesness. Pictures taken from a kaleidoscope are very close to unique. The abstract tiny pieces of glass are part of reality if one looks through the peep hole, while the photographed position of the particles will never come back if one would try to re-stage the original view. There is an extremely small chance to recreate the moment when the photo was taken. Time goes by, people and things come and go. This is the main theme in the work of Hreinn Fridfinnsson.

Helgi Thorsson/Morgan Betz
Triangle man, 2008
152 x 90 x 63 cm
wood canvas, paint

'Triangle man' is no more and no less than an abstracted human figure. The image is abstract, almost figurative.

Lily van der Stokker
'3 possibilities', 1992-1993
pencil, feltpen drawing on paper

At best for half a second the drawing '3 posebilities' [sic] of Lily van der Stokker hangs on in the retina without any thought or interpretation. The image jumps on the eye as if a treacle waffel is eaten and nothing is thought of other than the typical taste of the waffle; flavour and experience is a whole. Marcel Duchamp would call this a retinal moment of looking. Very quickly interpretation of the brains follows: "There are abstract clouds", "the colour is purple, violet, blue", these kind of thoughts pop up. It is a beastly view at one side and a cerebral viewing full of interpretations at the other side. It is this doing the splits with the eyes which seems to be in all of us. Then abstraction without any impression is of a very short duration.

De tekening '3 posebilities' [sic] van Lily van der Stokker blijft in het beste geval een halve seconde op het netvlies hangen zonder enige gedachte of interpretatie. Het beeld valt op het oog zoals een stroopwafel gegeten wordt, waarbij aan niets anders wordt gedacht dan aan de typische smaak van de wafel; smaak en ervaring zijn een. Marcel Duchamp zou dit een retinaal moment van het kijken noemen. Al heel snel volgt het interpreteren met de hersenen; "het zijn abstracte wolkjes", "de kleur is paars, violet, blauw". Dergelijke gedachten komen op. Het is het beestachtig kijken enerzijds en het cerebrale kijken anderzijds. Het is de spagaatblik die in ons allen lijkt te zitten. Abstractie zonder enige voorstelling is dan van heel korte duur.